Üzümcü, zorunlu 5 yılın ardından tiyatrosuna döndüğü, perdenin kendisi için açıldığı o anı, uğradığı sansürleri, attığı tweet'ler yüzünden aldığı tepkileri, tehditleri, neden defalarca savcılığa gidip ifade vermek zorunda kaldığını, meslektaşlarının bu süreçteki tutumunu anlatıyor:
- “Şehir Tiyatroları’nın seyircisiyle birbirimizi özlemişiz. Dağılmamak, duygularıma yenik düşmemek için kendimi çok zorladım sahneye çıkarken. Yıllarca birlikte ter döktüğüm meslektaşlarım, mesela Şehir Tiyatroları’nda yüz kişi ise on kişi hoş geldin dedi. Doksan kişi tebrik mesajı bile atmadı."
- "Topluma umut verdiğimizi, umut aşıladığımızı, kararmış olan ruhlarını aydınlattığımız için bu kadar fütursuzca saldırıyorlar bize, benim gibi olan herkese."
- "Siyaset beklentim olmadı. Benim babam 30 yıl boyunca karayollarında çalıştı. Emekli oldu. Sanıyorum 1300- 1400 lira maaş alıyor. Babam 30 yıl İngiliz anahtarları eline yapışa yapışa Ege’nin yollarını yaptı."
- "Bakıyorum dizilerde leblebi reklamı yapıyorlar. Ülkenin bulunduğu ekonomik çıkmaza methiyeler düzüyorlar. Bunu neden yapıyorsunuz, nereye kadar yapmak istiyorsunuz? Neden bu cehenneme bir odun olmayı tercih ediyorsunuz?"
- "Her ne kadar AK-MHP’ye oy verenlere çomar dediğimi zannetseler de böyle tanıtmaya çalışsalar da asla böyle bir şey söylemedim, doğru da bulmuyorum bunu."