Çağlar öncesine dair bilinen her şey değişebilir: Kuzey Kutbu, 2 milyon yıl önce daha sıcakken nasıldı?

Bilim insanları, huş ve kavak ağaçları arasında dolaşan fil benzeri mamutlar, ren geyiği ve kazların ve atnalı yengeçleri ve su yosunları dahil deniz yaşamının genetik izlerini buldu. Araştırma, Nature dergisinde yayımlandı.

BBC Türkçe'de Rebecca Morelle imzasıyla yayımlanan habere göre
araştırmayı yürüten Kopenhag Üniversitesi ve Cambridge Üniversitesi'nden Profesör Eske Willerslev, Kuzey Kutbu türleri ve ılıman türlerin yan yana yaşadığı bu karışımın modern zamanda bir benzerinin olmadığını söyledi.

Örnekler, Grönland'daki ıssız bir ortamdan toplandı Araştırma, Grönland'ın en kuzeyindeki Kap København Formasyonu adı verilen bir alanda gerçekleştirildi.

Çevresel DNA

Şimdiye kadar, zamanı geri alıp bu bölgenin iki milyon yıl önce nasıl olduğunu anlamak zordu. Bu döneme ait hayvan fosilleri burada son derece nadir görülüyor. Ekip bunun yerine çevresel DNA'ya (veya eDNA) yöneldi. Bu, bitkilerden ve hayvanlardan - örneğin deri hücrelerinden veya dışkılardan - dökülen ve çevrelerinde biriken genetik materyal anlamına geliyor. Örneğin, bir damla deniz suyunda bulunan DNA'yı incelemek, tek tek hayvanları göremeseniz bile, okyanusun bir kesiminde yaşamış olan tüm canlıları ortaya çıkarabilir.

Eski toprak örnekleri

Grönland'da ekip, Erken Buzul Çağı’nın o zamandaki biyolojisine bakmak için eski toprak örneklerini kullandı. Erken Buzul Çağı’nın çalıları, bitkileri, eğrelti otları ve ağaçların arasında büyüyen yosunlarıyla dolu bir orman ekosistemi buldular. Kemirgen, ren geyiği ve kaz gibi canlıların DNA’larının keşfinin yanı sıra mamut DNA'sının ortaya çıkarılması bir sürpriz oldu.

Prof. Willerslev, BBC'ye Grönland'da fil benzeri hayvanları daha önce kimsenin bulmadığını söyledi. İki milyon yıl önce, Grönland’ın kuzeyi şimdi olduğundan çok daha sıcaktı. Ortalama yıllık sıcaklıklar yaklaşık 11-19 °C daha yüksekti.

DNA ile toprak arasındaki kimyasal reaksiyonun bozulmayı yavaşlattığını düşünüyor. "DNA elektrik yüklü moleküllerdir ve toprakta gördüğümüz minerallerin birçoğu da elektrik yüklüdür. Bu nedenle DNA temel olarak katı minerallere tutunur ve bunu yaptığında kendiliğinden bozunma hızını azaltır."

Diğer yerleşim yerlerinde bozulmamış daha fazla çevresel DNA bulunursa keşif, çağlar öncesine bakış açımızı değiştirebilir.