Depremden kurtuldu, şimdi depremzedelere yardım ediyor

Memleketi Kahramanmaraş'ın Elbistan ilçesine gitmek için Gümüşhane'den otobüsle yola çıkan Büşra Kelek, Kahramanmaraş'ta 6 Şubat'ta saat 04:17'de meydan gelen 7,7'lik ilk depremi hissetmedi.

Elbistan'a varıp tek katlı evine giden Kelek, dinlemek için odasına gitti. Aynı gün saat 13:24'te meydana gelen 7,7'lik ikinci depreme uykuda yakalanan Kelek, ailesiyle kendini dışarı attı.

Üniversite yönetimi, ağır hasar evlerini terk etmek zorunda kalan Büşra Kelek ve ailesiyle irtibat kurarak Gümüşhane'ye davet etti.

AFAD koordinesinde Gümüşhane'ye annesi ve 4 kardeşiyle giden Kelek, üniversitesinin sosyal tesisine yerleştirildi.

Kelek, ihtiyaçların karşılanması çalışmalarında gönüllü görev alıp, diğer afetzedelere de yardımcı oluyor.

Deprem anında neler yaşadı?

Büşra Kelek, birinci depreme yolda yakalandığını söyleyerek deprem anını ve sonrasını şöyle anlattı: "Yolda olduğum için hissetmedim, sabah evime ulaştım. Dinlemek için uyuduğum sırada ikinci deprem gerçekleşti. Ev sallanmaya başladığında ne olduğunu anlayamadım. Yatağım çok şiddetli bir şekilde sallanmaya başladı. Annem içeriden kardeşlerime 'Ablanızı uyandırın' diye seslendiğini duydum. O gece eve giremedik. Geceyi arabalarda geçirdik. İnsana ölüm korkusu o anda geliyormuş. Kar yağıyor ve hava çok soğuktu. Ateş yakıyoruz ama ısınamıyoruz. Bu şekilde sabahladık. Evin yıkılma riski olduğunu öğrendik, artçılar oldukça korkumuz artıyordu. Üniversiteden hocalarımız aradı ve davet ettiler. Ailemi aldım ve öğrenim gördüğüm Gümüşhane'ye geldik. Babam gelmek istemedi. Memlekette kalıp enkaz altında ve depremden etkilenen akrabalarımıza yardım etmek istedi. Sosyal tesislere yerleştik. Çok güzel ağırlandık."

Diğer depremzedelerin durumunu anladığı için kendilerine yardımcı olduğunu belirten Kelek, sözlerini şöyle sürdürdü: "O büyük depremi yaşayan, korkuyu hisseden ve memleketinden ayrılmak zorunda kalan bir kişi olarak, Gümüşhane Üniversitesi'ne gelen evleri yıkılan ve zor durumda olan insanlara elimden geldiğince yardımcı olmaya çalışıyorum. Çünkü şu an onların halini en iyi anlayanlardan bir tanesi de benim. Üniversite hocalarımız, aileler ve çocukları için seferber oldu. Ben de onlarla birlikte yapılan tüm yardım kampanyalarında yer almaya, çocuklarla bire bir ilgilenmeye çalışıyorum. Kıyafet ihtiyaçlarını, oyuncak ve kendilerini rahat ettirmek için yapılması gereken ne varsa; gücüm yettiği kadar yapmaya çalışıyorum." (DHA)