MEHMET ÇETİNGÜLEÇ
Yıl 1918.
Adana Fransız işgali altında.
Ahmet Remzi Yüreğir isimli genç bir öğretmen, direnişi örgütleyen Kuvay-ı Milliye'yi desteklemek üzere "Adana" gazetesini çıkarmaya başladı.
İşgalciler matbaayı basıp gazeteyi kapattılar.
Vazgeçmedi.
Baskından 5 gün sonra "Yeni Adana" yayına başladı.
Fransızlar o gazeteyi de kapatıp çalışanları tutukladılar.
Hakkında "ölüm fermanı" çıkarılan Ahmet Remzi Yüreğir mürettiphanedeki hurufatları (harfleri) beline bağlayıp kara bir çarşafa bürünerek Karaisalı ilçesine kaçtı.
Gazeteyi orada bir tren vagonunda çıkarmaya devam etti.
Sonra Pozantı'ya geçip orada Yeni Adana'yı bastı ve eşeklerin sırtında gizlice direniş güçlerine ulaştırdı.
Türkiye'nin her yerindeki direnişlerden ve Mustafa Kemal'den haberler vererek halkın moralini yüksek tutmaya çalışıyordu.
Başarılı oldu.
Kuvvacıların mücadelesi sonunda işgalciler Adana'yı ve tüm yurdu terk etmek zorunda kaldı.
xxx
Yeni Adana, sadece Adana'nın değil Türkiye'nin onurunu temsil eder.
Diğer gazeteler işgalci güçlere yalakalık yapıp Fransız, İngiliz generallerin haberlerini verirken, Yeni Adana sırtını halka ve direnişe dayayarak ülkenin kurtuluşunda büyük rol oynamıştı.
Türkiye'nin "gazi" gazetesidir.
Atatürk Devrimlerin savunucusudur.
Dil devrimi ilan edildiğinde Latin harfleriyle yayına başlayan ilk gazetelerden biridir.
xxx
Geçen hafta acı bir haber geldi.
Ahmet Remzi Yüreğir'den sonra Yeni Adana'yı bugüne kadar getiren Çetin Remzi Yüreğir ve ailenin diğer fertleri ortak bir açıklama yapmış.
"^Gazetemizin maddi ve manevi olarak yayını sürdürme çabasının artık mümkün olmadığını görmekteyiz..." diyor ve 105 yıllık gazetenin yayın hayatına son verdiklerini söylüyorlar.
Kurtuluş Savaşını kazanmış Yeni Adana...
Ekonomik kriz nedeniyle şehit düşüyor.
... Ve Türkiye'de yer yerinden oynamıyor!
Her şey doğal akışı içerisinde, insanlar beyinleri uyuşturulmuş gibi tepkisiz!
Birkaç küçük gazete haberi ile duyuruluyor Yeni Adana'nın şehadeti...
Yazıklar olsun!
Yeni Adana'nın ölümüne seyirci kalanlara, onu yaşatma sorumluluğunu üzerine almayan aydınlara, o şehrin siyasetçilerine, yerel yöneticilerine ve işadamlarına...
Adana'dan çıkan Türkiye'nin en büyük holdingi Sabancılara...
Bu gazetenin böyle yok olmasına izin mi vereceksiniz?
Tarihin, geçmişin, mücadelenin, direnişin ve de ilkelerin hiç mi önemi yok?
Benden söylemesi.
Yeni Adana'yı kaptırmayın!
xxx
Yeni Adana 1965 yılında ABD Gazete Sahipleri Birliği Vakfı tarafından Dünya Basın Başarı Ödülüne layık görülmüştü.
Kocaman bir altın madalyası var.
Neden verildi biliyor musunuz o ödül?
Bu gazetenin "ruhu" var diye...
Gazete büyüklüğünün makine parkları ve sayfa sayılarıyla değil, ruhuyla ölçüldüğüne ve Yeni Adana'nın bu ruha sahip olduğuna dikkat çekilmiştir ödül töreninde...
xxx
Yeni Adana'nın 105 yıl boyunca ruhunu oluşturan yayın politikasındaki temel duruşu Yüreğir Ailesi son açıklamasında şöyle özetlemiş:
"Yayın hayatı boyunca Atatürk ilke ve devrimlerini sonuna kadar savunmuş, laiklik ve halkçılık ilkelerinden, demokratik ve sosyal devlet anlayışından taviz vermemiş, ulusalcı çizgisini değiştirmemiş, Türkiye'nin bir hukuk devleti olması için mücadelesini her alanda sürdürmüştür..."
xxx
Yaşar Kemal, Demirtaş Ceyhun, Oktay Ekşi gibi ünlü isimlerin çalıştığı, Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın bir şiirinde anlattığı, benim de 1980 yılında gazeteciliğe başladığım yer olan Yeni Adana'nın yayın hayatına son vermesini kabullenmekte güçlük çekiyorum.
Yüreğir Ailesi köklü ve varlıklı bir aile.
Adana'da onların isimlerini taşıyan, ilçe, ova, mahalleler var.
Ama...
Yayın hayatı boyunca birikimlerinin önemli bölümünü bu gazeteyi yaşatmak için harcadılar.
Herkesin gazetelerle servet kazandığı dönemlerde dahi, Yüreğir Ailesi'nin arazilerini, dairelerini satarak gazeteyi ayakta tutmaya çalıştığına bizzat tanık olmuştum.
Gazetecilikte ilkeli duruşu, titizliği, sabrı, yazı tekniklerini öğrendiğim ilk öğretmenim olan Çetin Remzi Yüreğir'in Yeni Adana'yı "gazetecilik okulu" yapmak için gösterdiği çabanın da yakın tanığıyım.
Görüyorum ki, hem deniz bitmiş, hem de topluca fotoğraf veren aile fertleri de bizim gibi yaşlanmaya başlamış.
Artık Yeni Adana'yı yaşatma sorumluluğu halkındır...
Yeni Adana yıllarca halk için var oldu.
Özgürlük için, demokrasi için, laiklik için, hukuk devletinin inşası için mücadele etti.
Türkiye'nin gelişmesi için bu mücadelenin değeri çok büyük.
Şimdi Yeni Adana'yı gömme zamanı değil.
Bayrağı devralıp mücadeleyi sürdürme zamanı.
Bir vakıf aracılığıyla ya da Adana'nın ileri gelenleri bir araya gelerek Yeni Adana'yı daha yüzlerce yıl Türkiye Cumhuriyeti ile birlikte ayakta tutmak herkesin sorumluluğudur...
