Sayın Ekmeleddin İhsanoğlu sanırım artık MHP milletvekili değil. 2014 Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde CHP ve MHP’nin “çatı adayı” olduğunda, herhangi bir ilke, siyasal görüş, ideoloji ya da öngörüye sahip olmayan CHP seçmenleri, sırf Recep Tayyip Erdoğan’a karşı aday olduğu için bu Milliyetçi, İslamcı ve sağcı adaya oy vermişti. Buna benim anam babam, yakınlarım dostlarım da dahil elbette. Dönemin CHP yönetimi adayının arkasında durmuş, karikatür gibi bir slogan tutturmuştu: “Ekmek için Ekmeleddin”. Slogan, seçmenle alay etmesini bir yana bırakırsak iyi bir sloganmış ki herkesin aklında kaldı (en azından benimkinde kalmış).
Kampanya boyunca MHP ise geri plandaydı, deniz altı torpidosu açığa çıkmasın diye açıkça desteklemedi. Ama elbette, hemen bir sene sonra, hem Haziran 2015’de hem de AKP sonucu beğenmeyip seçimi yeniletince, Kasım 2015’de Ekmek için Ekmeleddin MHP’nin İstanbul ikinci bölge Milletvekili seçildi ve adaylığının saçmalığını teyit edercesine partisi ile birlikte bir sene önceki rakibinin canhıraş savunucusu ve kurtarıcısı rolüne büründü.
Eğer gerçekten AKP’liler Gülenciler tarafından kandırılmışlarsa, CHP’liler de ülkücüler tarafından kandırıldılar herhalde ki bugünkü muhalefetten hiç kimse “Ekmek için Ekmeleddin” epizodunu dile getirmiyor.
Yarın ya da öbür gün 6’lı masanın muhafazakar, mukaddesatçı ve milliyetçi bileşenleri birden bire Recep Tayyip Erdoğan’ın römorkuna dahil olurlarsa lütfen içinizden üç kez tekrar edin: “Ekmek için Ekmeleddin”, “Ekmek için Ekmeleddin”, “Ekmek için Ekmeleddin”….
Şimdi beraber bir beyin fırtınası demeyelim de meltemi yapalım
Diyeceksiniz ki ne yapalım. Tersten gidelim. Recep Tayyip Erdoğan karşısında kim aday olursa oy vermezsiniz? Bu bir anket değil o yüzden kendi kendinize dürüst olabilirsiniz. Örneğin Recep Tayyip Erdoğan karşısında Bilal Erdoğan babasına karşı aday olursa ne yaparsınız? “İstiklâl için Bilâl”?
3 şık var: Oy vermem (bu güçlü adaya yani Recep Tayyip Erdoğan’a oy vermek anlamına gelir), Recep Tayyip Erdoğan’a oy veririm, Bilal Erdoğan’a oy veririm. Haydi bu örnek çok uç bir örnek oldu, söylemek istediğim belki iyi anlaşılmıyor.
İkinci bir örnek verelim. Recep Tayyip Erdoğan’ın eski başbakanı Binali Yıldırım karşı aday olursa ne yaparsınız? Ne yaparsınız? “Ahali için Binali”?
Ya Erdoğan’ın başka bir eski başbakanı aday olursa? Mesela muhalefetin vazgeçilmez bileşeni Ahmet Davutoğlu CHP’nin de desteği ile aday olursa? “Rahmet için Ahmet”?
İşler çetrefilleşiyor değil mi!? Haklısınız...
İşte bu tip varoluşçu sorunları çözmenin tek ve yegâne yolu “çatı adayı” safsatasından vaz geçmek. “Çatı adayı” iki turlu Cumhurbaşkanlığı seçimine uygun değil. Bunu anlamak şart. Bu seçim sisteminde ilk turda mümkün olduğu kadar çok aday olmalı zira her adayın Recep Tayyip Erdoğan destekçilerinden alacağı oy ayrı. İlk turda seçmen en yakınına oy verir. En yakınını seçer. Böylece bütün adaylar, en az oy alanlar dahil, ikinci turda ağırlıklarını koyabilirler. Seçmen, ikinci turda kendine en uzak adaya karşı oy verir. Eler.
Birinci turda, kedi sevenlerin adayı, imzaları toplar, aday olur seçime girer. Belki de %0,1 oy alır. İkinci turda geriye kalan iki aday o %0,1 oy için masaya oturur ya da oturmaz. Kedi sevenler masaya oturana oy verirler ya da vermezler. Bunu 10’la, 100’le çarpın, bu tip bir seçim sisteminin mantığını anlarsınız.
Özellikle Ekrem İmamoğlu davasının alevlendirdiği muhalefetin adayı kim olsun tartışmasında benim görüşüm berrak. Hepsi olsun. Her siyasi görüş, akım, parti, ideoloji, çıkar grubu kendi ilkelerine uygun aday çıkarsın. En sağından en soluna, en dincisinden en akıllısına, en milliyetçisinden en yetişkinine hepsi. Herkes üçer beşer oy toplasın. İkinci turda politika masası kurulur. En kötü aday elenir. O yüzden benim ilk turda görmek istediğim adaylar Erdoğan, Kılıçdaroğlu, İmamoğlu, Yavaş, Akşener, Davutoğlu, Babacan, Baş, Maçoğlu, Demirtaş… ve diğer akımların, grupların aklıma gelmeyen ama başkalarının aklına gelebilecek isimleri.
(Bu satırları yazarken -22 Aralık Perşembe, 23.19- dostlar masasında sordum, “hiç seçilme şansı olmayan ama cumhurbaşkanı olarak görmek istediğiniz isimleri söyleyin” dedim. Anlık, şunlar çıktı: Özgür Özel, İlhan Cihaner, Özgür Demirtaş, Barış Atay, Pervin Buldan, Sera Kadıgil, Ahmet Şık, Temel Karamollaoğlu, İhsan Eliaçık, Cem Say, Haluk Levent, Teoman Yakupoğlu). (Eklektik bir sofraymış, ne güzel).
İkinci turda masaya oturabilmenin tek yolu budur.
